من مجوسم، زردهُشتی، کافرم
با یــهود و عیســـوی همساغرم
بانگِ کنفوسیوس و بودا میزنم
با محـــمد ســـر به حــرا میزنم
صوفی ام همچرخِ درویشانِ مست
نی ز بالا شــکوه دارم، نی ز پـست
گه شــناور در دلِ گنگای عشق
گه پی وینوسِ بیهمتای عشق
گـــاه غـــرقِ رونــقِ بتـــخانــه ام
بر بتــــی دلـــــداده و دیـــوانه ام
گـــاه رهـــبانِ اســــــیرِ معـــبدم
گه رهـــا از بنــدِ هــر نیـــک و بدم
گه به مســجد، گه کلیسا میروم
گه کنشت و گاه صحرا میروم
گــاه حـــیـــرانِ تمــــیـزِ رنـــــگها
گوش بســپرده به شـــورِ زنـگها
گـه چو اســـپِ راهگـم دُم مـیزنم
هی مــیانِ لای و گِـل سُم میزنم
پیـشِ چشـــمم روم تا یــثرب یکی
جـلـوهگــاهِ مشـرق و مغـرب یکـی
خــانــههــا در آتـش و در دود گُــم
رهــروان را مــنزل و مقــصـــود گُــم
چـهارسـویـم ای دریـغ آلودهگیست!
در کجای این جهان آسودهگیست؟
■
عزیزالله ایما
*یک نظم گمشدۀ قدیمی را پس از یافتن بازنوشتم.
Azizullah Ima 