دریغا!

تاکستان‌های سوختۀ کوهدامن
سپدارانِ سیدخیل
چهارراه زنبق
شاهراهِ شمال
دیوارهای دهمزنگ
کوچه‌های کابل
قبرستان‌های قندهار
باغستان‌های لغمان
کشتزاران کندز
مکتب‌خانه‌های میمنه
کارگاه‌های بغلان
کلبه‌های پکتیا
دشت‌های هیرمند
دامنه‌های دایکندی
پاسگاه‌های هندوکش و سفیدکوه
هنوز بوی خون و گوشتِ تنِ آدمی می‌دهند.
زخم‌های بودا
و دست‌های شكستۀ عروسک‌های بازیِ نوروزی
بوی باروت می‌دهند.
سنگ‌های وطن
بوی تن می‌دهند
بوی تنِ زن
بوی جامۀ فرشته‌گانی که سنگسار شده‌اند.

آنک!
در قصرهای قطر
بازرگانانِ بازارِ آزاد سیاست
دستِ قاتلانی را می‌فشارند که جنونِ کشتن دارند
مسکو
آشِ آشتی می‌پزد
برای گرسنه‌گان قدرت
تا میزهای معاملۀ خون
خالی از نمایندۀ مرده‌گان نمانند
دریغا!

عزیزالله ایما